Teksten, verhalen en andere leeswaardigheden.
Terug naar:
The Velver Rabbit
"Wat is Echt?" vroeg Fluwelen Konijntje op een dag. "Betekent het dat je van binnen iets hebt dat zoemt en van buiten een palletje?"
"Echt is niet hoe je gemaakt bent," zei Leren Paard. "Het is iets dat met je gebeurt. Als een kind lang, heel lang van je houdt, niet alleen om met je te spelen, maar Echt van je houdt, dan wordt je Echt."
"Doet dat pijn?" vroeg Konijntje.
"Soms wel," zei Leren Paard, want hij sprak altijd de waarheid. "Als je Echt bent, dan geef je er niets om dat het pijn heeft gedaan."
"Gebeurt het allemaal ineens, net als opgewonden worden?" vroeg hij, "of stukje voor stukje?"
"Het gebeurt niet allemaal ineens,"zei Leren Paard. "Je wordt het gewoon. Het duurt een hele tijd. Daarom gebeurt het niet vaak met dingen die gemakkelijk breken, of scherpe randen hebben, of heel voorzichtig behandeld moeten worden. In het algemeen ben je tegen de tijd dat je Echt wordt, meestal kaal geknuffeld, en je ogen zijn eruit gevallen en je poten bengelen erbij en je ziet er haveloos uit. Maar dat geeft allemaal niets, want als je eenmaal Echt bent, ben je niet lelijk meer, behalve voor mensen die het niet begrijpen."
Fragment uit: The Velveteen Rabbit, door Margery Williams 1920
Ik ben op zoek gegaan naar het hele verhaal.
Wil je ook het hele verhaal horen en zien, kopiër dan onderstaande link.
http://www.youtube.com/watch?v=M_m054tLKvs
Het land op de Vulkaan
Er was eens………
Zoals alle sprookjes begint ook dit verhaal met "Er was eens……,
en zoals zo vele sprookjes bevat het gruwelijke elementen over onmacht, offers, verfraaiingen, de hoop op een goed einde en een boodschap.
Dit sprookje gaat over een land en een vulkaan.
Ver, héél ver hier vandaan.
Zover weg dat bijna niemand er meer aan dacht.
Het was ook een stil land.
Zo stil dat bijna niemand meer de echte verhalen van dit land kende.
Stukjes werden fluisterend verteld, soms heimelijk, soms zacht grinnikend, soms beschaamd.
Dit land, had een geheim én een gevoel van grote schaamte en schuld.
Maar daarover sprak niemand.
Wil je verder lezen? Klik
Dit sprookje schreef ik ter gelegenheid van de eerste editie van het Festival op de Vulkaan, www.opdevulkaan.nl , om op deze wijze een stem te geven aan alle lotgenoten, vrouwen, mannen en kinderen, die slachtoffer werden van seksueel misbruik, binnen of buiten de RK-kerk. Het is een uitnodiging om de maatschappij waarin wij leven uit te nodigen onze verhalen een zichtbare plek te geven.
Dit sprookje mag verspreid worden, onder vermelding van mijn naam en contact gegevens.
Het wordt ook op prijs gesteld te weten waar en hoe dit verhaal gebruikt wordt.
Arnhem, april 2012
Marie Louise van Buel,